| Priapea
Tekst en werkvertaling I Vere rosa, autumno pomis, aestate frequentor spicis: una mihi est horrida pestis hiemps; nam frigus metuo, et vereor ne ligneus ignem hic deus ignavis praebeat agricolis. II Ego haec, ego arte fabricata rustica, ego arida, o viator, ecce populus, agellulum hunc, sinistra et ante quem vides, erique villulam hortulumque pauperis tuor malaque furis arceo manu. 5 Mihi corolla picta vere ponitur, mihi rubens arista sole fervido, mihi virente dulcis uva pampino, mihi gelata duro oliva frigore. Meis capella delicata pascuis 10 in urbem adulta lacte portat ubera, meisque pinguis agnus ex ovilibus gravem domum remittit aere dexteram teneraque matre mugiente vaccula deum profundit ante templa sanguinem. 15 Proin, viator, hunc deum vereberis manumque sursum habebis: hoc tibi expedit, parata namque trux stat ecce mentula. 'velim pol' inquis. at pol ecce vilicus venit, valente cui revolsa bracchio 20 fit ista mentula apta clava dexterae. III Hunc ego, o iuvenes, locum uillulamque palustrem tectam uimine iunceo caricisque maniplis, quercus arida rustica fomitata securi nutrior: magis et magis fit beata quotannis. huius nam domini colunt me, deumque salutant 5 pauperis tuguri pater filiusque adulescens, alter assidua cauens diligentia, ut herbae, aspera ut rubus a meo sit remota sacello, alter parua manu ferens semper munera larga. florido mihi ponitur picta uere corolla, 10 primitus tenera uirens spica mollis arista, luteae uiolae mihi lacteumque papauer pallentesque cucurbitae et suaue olentia mala, uua pampinea rubens educata sub umbra; sanguine haec etiam mihi (sed tacebitis) arma 15 barbatus linit hirculus cornipesque capella. pro quis omnia honoribus nunc necesse Priapo est praestare, et domini hortulum uineamque tueri. quare hinc, o pueri, malas abstinete rapinas: uicinus prope diues est neglegensque Priapi. 20 inde sumite: semita haec deinde uos feret ipsa. |