T : tiberinides - tithonostiberinidesDe Nymphen van de rivier den Tiber. tiberinusEene personificatie van de rivier den Tiber, die evenwel ook opgevat werd als koning van Alba en tot het mythische voorgeslacht behoorde, waaruit Romulus zou gesproten zijn. Die koning zou namelijk in den Tiber verdwenen zijn en met die rivier één zijn geworden. Hierbij kwam nog de sage, dat Rhea Silvia, toen zij hare tweelingen Romulus en Remus ter wereld had gebracht op last van haren oom in den Tiber geworpen, maar door Tiberinus met open armen opgevangen en tot zijne gemalin verkoren werd. De vereering van den god bekleedde in Rome bij de godsdienstige plechtigheden eene voorname plaats, omdat de rivier door haren hoogeren of lageren stand in de verschillende levensomstandigheden der Romeinen zeer sterk ingreep. Dikwijls toch was het lagere gedeelte der stad geheelenal door het water van den Tiber overstroomd. Er waren eene menigte gebruiken en plechtigheden, waardoor men zijnen toorn trachtte te bedaren of zijnen zegen aftesmeeken. Meestal stonden deze onder het bestuur der pontifices, die ook te waken hadden over den pons Sublicius, welke oudtijds de eenige brug was, die over den Tiber mocht liggen, en geheel uit hout bestond. Menigvuldig waren ook de bijnamen, die Tiberinus had, zooals Coluber, d.i. "de slang", dien hij droeg wegens de menigvuldige kronkelingen der rivier, en Serra, d.i. "de zaag", waardoor op het afspoelen der oevers door het rivierwater gezinspeeld werd. Op den 7den Juli vierden de visschers ter zijner eere aan de overzijde der stad een feest, terwijl op den 8sten Dec. op het eiland, dat voor Rome in de rivier ligt, hem een offer gebracht werd. Òf op dat eiland, òf bij eene bocht, die de rivier in de stad maakte, had de god zijne woning. Gewoonlijk werd hij voorgesteld als een grijsaard, die in de ééne hand een roer en in de andere een hoorn des overvloeds houdt. Meestal ligt naast hem de wolvin, die Romulus en Remus zoogt. tiburtusDe stroomgod van de rivier de Anio, aan wien de latere romeinsche sage eene grieksche afkomst toeschreef. Hij heette een zoon van Amphiaraos en zou op bevel van zijne grootvader Oïkles naar Italië getrokken zijn en daar de stad Tibur hebben gesticht. tilphusaEene heilige bron in Boiotië, aan Apollo gewijd. Zij lag niet ver van de stad Haliartos. Bij die bron stierf de waarzegger Teiresias, en men kon daar zijn graf aanwijzen. timandra(1) Eene dochter van Tyndareos,
die de Herakleiden uit den Peloponnesos
verdreef en Hyllos, den zoon van Herakles,
doodde. Zij schonk hare liefde aan Phyleus,
den zoon van Augeias, en baarde hem eenen
zoon Euandros (Evander); volgens sommigen
was deze dezelfde als de koning, die in den grijzen voortijd in Italië
had geheerscht. (Zie Euandros (1)). tiphysDe stuurman der Argo. Toen de Argonauten bij het land der Mariandynoi kwamen, werd hij door eene ziekte ten grave gesleept. tiresiasZie Teiresias. tirynsEen zoon van Argos, een kleinzoon van Zeus, de stichter der naar hem genoemde stad, wier uit reusachtig groote steenblokken bestaande muren door de Kyklopen waren gebouwd. tirynthios (tirynthius)Een bijnaam van Herakles, dien hij droeg naar zijne geboorteplaats Tiryns. tisamenos (tisamenus)(1) Een zoon van Orestes
en Hermione, die in den strijd tegen de
Herakleiden de nederlaag leed en sneuvelde,
terwijl zijn rijk in hunne handen overging. tisiphone(1) Eene der Erinnyen.
(Zie aldaar.) titanEen bijnaam van den zonnegod Helios, die hem dikwijls door latere, vooral door romeinsche dichters gegeven wordt. Volgens sommige verhalen zou hij de eenige onder de Titanen (Zie het volgend artikel.) geweest zijn, die zich niet tegen de wereldheerschappij van Zeus had verzet. titanesDe kinderen van Uranos
en Gaia, twaalf in getal, zes mannelijke
en zes vrouwelijke: Okeanos, Koios,
Kreios, Hyperion,
Iapetos, Kronos
en Theia, Rheia,
Themis, Mnemosyne,
Phoibe, Tethys.
De naam van Titanen werd evenwel, vooral in lateren tijd, ook aan andere
godheden gegeven, soms omdat zij van de eigenlijke Titanen afstamden,
soms om de geweldige kracht aanteduiden, waardoor zij met de Titanen
konden worden gelijkgesteld. Zoo vooreerst aan Helios
en Selene, die de kinderen waren van Hyperion
en Theia, verder aan Artemis, Hekate,
Leto, Asteria
en Pyrrha, de gade van Deukalion,
en aan Prometheus en Atlas.
Zelfs aan Herakles en aan Kirke,
de dochter van Helios, wordt deze naam toegekend. - Zeus groeide intusschen in het verborgen op,
maar zoodra hij volwassen was, rekende hij het zijnen eersten plicht,
om Kronos rekenschap te vragen van zijne gruwelijke daden en zijne heerschzucht
te beteugelen. Door een middel, dat hij hem op raad van Gaia ingaf,
dwong hij hem de vroeger verslonden kinderen weder uittebraken. Toen
begon hij met hulp zijner aldus herboren broeders en van de door hem
bevrijde Kyklopen, die voor hem den bliksem en den donder in gereedheid
brachten, den strijd tegen de overige Titanen. Doch eenige van dezen,
zooals Okeanos en diens dochter Styx met
hare kinderen, en Themis, Mnemosyne en Hyperion kozen partij voor Zeus.
De strijd duurde tien jaren, en eerst nadat Zeus de vreeselijke Hekatoncheiren
uit den Tartaros gehaald had, gelukte het hem, om de Titanen te overwinnen,
die nu door hem in die duistere diepte werden geworpen. - titanidenZie het vorig artikel. tithoniaZie het volgend artikel, (1). tithonos (tithonus)(1) Een zoon van Laomedon, den koning van Troje en dus een broeder van Priamos. Door zijne schoonheid won hij de liefde van Eos. Uit hunne verbintenis sproten twee zonen, Memnon en Emathion. Eos had hem zóó lief, dat zij van Zeus voor hem de onsterfelijkheid verzocht en verwierf. Doch zij had vergeten tevens te vragen om eene eeuwige jeugd. Toen hij van ouderdom inéénkromp kreeg Eos een afkeer van hem en bad wederom tot Zeus, opdat deze hem zijne onsterfelijkheid zou ontnemen. Zeus kon dit niet doen, doch veranderde hem uit medelijden in eenen krekel. Als de gade van Tithonos werd Eos dikwijls Tithonia genoemd. Tithonos en Eos(2) Een zoon van Eos en Kephalos, die door zijne moeder aldus genoemd werd ter herinnering aan haren vroegeren gemaal.
|