T : terambos - thanatosterambos (terambus)Een zoon van Euseiros, een kleinzoon van Poseidon en Eidothea, eene Nymph van den Othrys. Op dat gebergte bleef Terambos wonen. Hij weidde daar zijne kudden en beoefende er de muziek. Doch hij bejegende steeds de Nymphen met smaad. Daarom werden zijne kudden door de koude gedood en hij zelf in eenen kever (vliegend hert, lucanus cervus) veranderd, welks hoornen de gedaante hebben eener lier. lucanus cervustereusZie Prokne. termeros (termerus)Een roover in Thessalië, die de gewoonte had om als een bok te stooten en ieder, dien hij ontmoette, zóólang met zijn sterk voorhoofd aantevallen, dat de hersenpan in stuk sprong. Herakles echter had eenen nog harderen schedel en stootte daarmede Termeros dood. terminusDe god der grenzen,
wien reeds door den Sabijnschen koning Titus Tatius op
het latere Kapitool een tempel gesticht werd. Numa
Pompilius stelde ter zijner eere een feest in, de Terminalia,
dat op den 25sten Februari (oudtijds den laatsten dag, de
grens van het jaar) gevierd werd. Toen door
Tarquinius Priscus het plan werd opgevat voor Iupiter
eenen prachtigen tempel op het Kapitool te bouwen, en de
wegruiming van verschillende heiligdommen noodig was,
weigerden de goden hunne toestemming tot de verplaatsing
van het beeld van Terminus te geven en bevalen in den
nieuwen tempel eene opening in het dak te maken, omdat de
god steeds onder den vrijen hemel moest staan. De oudste
beelden van den god, schijnen niets anders geweest te
zijn dan vierkante steenen, zooals men die voor
grenssteenen gebruikte. Later hadden de beelden van
Terminus den vorm van Hermen. (Zie Hermes.)
Onder zijne bescherming stonden de grenssteenen, wier
heiligheid in de oudste tijden bij de Romeinen in zeer
hoog aanzien stond. Ieder, die eenen grenssteen
omverploegde, was met zijn juk ossen vervloekt en mocht
vrij gedood worden. Eerst later werd tegen dit vergrijp
eene geldboete bedreigd. De Terminalia werden gevierd
door een offer van staatswege op het Kapitool, maar ook
door verschillende offers, die de buren met elkander
brachten en met een gezellig huiselijk feest, dat in de
nabijheid van den grenssteen gehouden werd, verbonden.
Ook de plaatsing van eenen nieuwen grenssteen ging met
offers ter eere van Terminus gepaard. - terpsichore xxxxxx
Eene der negen Muzen. Haar naam beduidt "de zich in den dans verheugende". Zij is de Muze der danskunst en wordt gewoonlijk voorgesteld in eene dansende houding. In de ééne hand houdt zij eene lier, in de andere een plektron, d. i. een staafje om de lier te tokkelen. Somtijds heet zij de gezellin van Dionysos, vooral waar er sprake is van diens nachtelijke, opgewonden feesten. terraEen minder gewone naam om de Aarde als eene personificatie aanteduiden. Meestal werd zij Tellus genoemd. Zie aldaar. tethysDe dochter van Uranos en Gaia, dus behoorende tot het geslacht der Titanen. Zij was gehuwd met haren broeder Okeanos. Uit dit huwelijk sproten al de rivieren der aarde en de 3000 Okeaniden. Zij werd beschouwd als de verhevenste godin der zee en als de stammoeder aller goden, omdat zij eene personificatie is der vochtigheid, doe alles voedt. teukros (teucer)(1) De zoon van Skamandros
en Idaia, de oudste koning in Troas, naar wien
de Trojanen Teukriërs genoemd werden. Zijne dochter Bateia
huwde met Dardanos. (Zie aldaar.) teutamias / teutamidasDe koning van Larissa, tot wien Akrisios vluchtte uit vrees voor het orakel, hetwelk hem voorspeld had, dat hij door zijnen kleinzoon zou gedood worden. Maar aan de lijkspelen, die Teutamias ter eere van zijnen vader gaf, nam ook Perseus, de kleinzoon van Akrisios, deel en doodde daarbij zijnen grootvader zonder het te willen. teutamos (teutamus)Een koning van Assyrië, de twintigste na Ninyas, den zoon van Semiramis. Tijdens zijne regeering brak de trojaansche oorlog uit, en hij zond aan koning Priamos als hulptroepen 10000 Aithiopiërs, 10000 Susianers en 200 strijdwagens, onder het opperbevel van Memnon. teuthras(1) Een koning van Mysië, naar
wien dat land Teuthranië genoemd werd. Bij hem
vond Auge eene gastvrije ontvangst. Zie Auge en Teleutas. thalassaEene personificatie der zee, vooral der middellandsche zee. Zij heette de dochter van Aither en Hêmera. thaleia (thalia) xxxxxxx
(1) Eene der negen Muzen. Haar
naam beduidt "de bloeiende feestvreugde". Zij
is de Muze van de komedie en is kenbaar aan een
komisch masker; èn als dienares, èn als volgelinge van Dionysos
draagt zij doorgaans eenen klimopkrans op het hoofd en
eenen krommen thyrsosstaf, of ook wel een tamboerijn in
de hand. Meermalen wordt zij de moeder genoemd der
luidruchtige Korybanten (Zie aldaar.), die Apollo bij
haar zoude verwekt hebben. thalloEene der beide Horen, die door de Atheners vereerd werden. Haar naam beduidt "de bloeiende", en zij werd dan ook gehuldigd als de Hore van den bloei. (Zie Horen.) De jongelingen riepen haar aan, wanneer zij hunnen eed van trouw aan den staat aflegden, om zegen voor hun verder leven aftesmeeken. thamyrisEen zoon van Philammon en
de Nymph Argiope of de Muze Erato. (Zie
Philammon.) Hij muntte uit door zijne schoonheid en door
zijne bedrevenheid in het zingen, doch toen hij bij de
Pythische spelen verscheidene malen de overwinning
behaald had, werd hij zoo trotsch, dat hij eenen
wedstrijd met de Muzen durfde aangaan. Als voorwaarde stelde
hij, dat, zoo hij overwinnaar bleef, hij hare hoogste
gunst zou genieten; werd hij daarentegen overwonnen, dan
was hij aan hare willekeur overgeleverd. Te Dorion in
Messenië kon men de plaats wijzen, waar de wedstrijd
gehouden werd. Thamyris moest voor de Muzen onderdoen, en
deze beroofden hem van het gezicht en van de gave van het
gezang. - thanatos (thanatus)Eene personificatie van den Dood,
de eenige god, die alles haat, zelfs de goden, en ook de
eenige god, die geene geschenken aanneemt en geen altaar
heeft. Als priester der onderwereld komt hij tot de
stervenden en snijdt hun eene haarlok af. Hij heeft
zwarte vleugels en een zwart gewaad. Herakles
worstelde met hem om Alkestis, de gade van Admetos, uit
zijne handen te bevrijden en overwon hem. (Zie Admetos.)
Thanatos is eigenlijk een deel van het wezen van Hades,
waaraan men eerst later eene afzonderlijke
persoonlijkheid heeft toegekend. - Antoine Watteau : De Dood
|