S : sisyphos - slaapsisyphos (sisyphus)Een zoon van Aiolos
en Enarete. Hij bouwde de stad Ephyra,
die later Korinthe genoemd werd, en huwde met Merope,
eene der zeven dochters van Atlas. Als
zijn zoon wordt Glaukos genoemd, die in
de meeste legenden de vader heet van Bellerophon.
Ook worden als zijne zonen genoemd de sluwe Sinon
en de listige Odysseus. Omtrent den laatste
verhaalde de mythe het volgende: Had hij zijne taak bijna vervuld, dan stortte het plotseling naar beneden en hij moest zijnen arbeid van voren af aan beginnen. De oorzaak, waarom hij die straf moest ondergaan, wordt zeer verschillend opgegeven. Sommige legenden verhaalden, dat hij de geheimen der goden had verraden, andere, dat hij herhaaldelijk eenen inval in Attika had gedaan om er te rooven en te plunderen. Wie hij daar aantrof, doodde hij door eenen geweldig grooten steen op hen te werpen, of wel hij dwong hen op eene in zee vooruitstekende rots hem de voeten te wasschen en schopte hen dan in zee; hierom zou hij door Theseus gedood zijn. Nog andere legenden schreven zijne straf toe aan de wreede wijze, waarop hij Tyro behandeld had. Hij leefde namelijk in onmin met zijnen broeder Salmoneus en vroeg aan Apollo, hoe hij dezen zou kunnen dooden. De god antwoordde hem, dat zoo hij zich met de dochter van zijnen broeder, Tyro, verbond, en zij hem zonen baarde, deze hem zouden wreken. Hij pleegde daarop geweld aan Tyro, en zij bracht twee zonen ter wereld, doch doodde ze terstond na hunne geboorte. Eindelijk wordt nog verhaald, dat de riviergod Asopos tot hem kwam en de hulp zijner schranderheid inriep, om uittevorschen, wie zijne dochter Aigina geroofd had. Sisyphos wees Zeus als den schaker van het meisje aan, en deze, hierover vertoornd, legde hem zijne zware straf in de onderwereld op. - Kunstwerk van zand, gemaakt met de 'Art Machine' Sisyphos II. (http://www.taomc.com/art_machines/sisyphus.htm) Nog eene andere legende verhaalde omtrent Sisyphos,
dat Zeus in zijnen toorn Thanatos (de Dood)
tot hem zond, doch dat de sluwe koning dezen met sterke banden wist
te boeien, zoodat er niemand meer sterven kon. Eindelijk echter kwam
Hades zelf, bevrijdde Thanatos en gaf Sisyphos
aan dezen over. Vóórdat de koning stierf, beval hij echter
aan zijne vrouw hem onbegraven te laten en hem geene doodenoffers te
brengen. Na eenigen tijd beklaagde hij zich nu bij Hades over het gebrek
aan eerbied, waarmede zijne vrouw zijn lijk behandelde en verzocht naar
het licht te mogen terugkeeren om haar te straffen. Dit werd hem toegestaan.
Toen hij evenwel op de aarde was, wilde hij niet naar de onderwereld
terugkeeren, tot Hermes kwam en hem met
geweld terugvoerde. Zijn graf was op den isthmus, doch de plaats daarvan
was slechts aan zeer weinigen bekend. Te Korinthe werd hij als heros
vereerd. - sithonEen koning van Makedonië, de vader van Pallene. Zie Pallene (1). skamandros (scamander)(1) De god van de rivier van dien naam, welke
in de nabijheid van Troje stroomde, een zoon van Okeanos
en Tethys. Zijn oudere naam was Xanthos.
Hij huwde met de Nymph Idaia, die hem eenen zoon Teukros
en eene dochter Idaia schonk. - Door Achilleus bespot,
ging hij met dezen eenen strijd aan, brulde daarbij als een stier, deed
zijne golven al hooger en hooger rijzen en dreef Achilleus schuim, bloed
en lijken te gemoet. Toen werd Hephaistos
door Hera gezonden om den griekschen held
bijtestaan, en deze dreef met zijne vlammen den stroom terug en joeg
hem zooveel angst aan, dat Hera eindelijk gebood hem verder te verschoonen.
skephros (scephrus)Een zoon van Tegeates, den koning van Tegea. Hij had een onderhoud met Apollo in diens tempel te Tegea. Zijn broeder Leimon meende, dat Skephros hem bij den god beschuldigd had en doodde hem daarom. Tot straf hiervoor trof Artemis Leimon met hare pijlen, doch er kwam tevens door haar toedoen eene groote onvruchtbaarheid over het land. Het orakel beval als middel om de godin te verzoenen een treurfeest intestellen ter eere van Skephros. Een deel van het feest van Apollo en Artemis was hem dan ook voortaan gewijd, en daarbij werd iemand door de priesteres van Artemis, die met pijl en boog gewapend was, vervolgd als herinnering aan de wijze, waarop de godin Leimoin vervolgd had. skiapodes (sciapodes)D.i. "schaduwvoeters", een volk, dat, naar men zeide, in Indië woonde en zulke groote voeten had, dat zij die als zonnescherm gebruikten. Als zij namelijk gingen zitten, strekten zij één hunner voeten uit in de richting, van waar de zonnestralen kwamen.
skirasEen bijnaam van Athena, onder welken zij te Phaleron, de havenstad van Athene, en op Salamis tempels had. Haar ter eere werden de Skirophoriën gevierd. Zie Athena. skiron(1) Een berucht roover, die op de naar hem genoemde
Skironische rots tusschen Megara en Athene roofde, zich door
de voorbijgangers op de rots de voeten liet wasschen en hen daarna in
zee schopte, waar hunne lijken door eene schildpad werden verslonden.
Theseus deed hem op dezelfde wijze omkomen,
waarop hij velen had gedood. skirophoriën (scirophoriën)Zie Athena. skylla (scylla) xxxxxxxxxx
(1) Eene dochter van Typhon en Echidna, of volgens anderen van Poseidon en de Nymph Krataiïs, een vreeselijk huilend monster met twaalf wanstaltige voeten en zes halzen van eene ongeloofelijke lengte. Op iederen hals had zij eenen afgrijselijken kop met drie rijen puntige tanden. Hare voeten waren vastgeklemd aan de rots, waarop zij woonde, maar met hare halzen strekte zij hare hongerige muilen steeds uit naar buit en ving dolfijnen en zeehonden. Kwam een schip in hare nabijheid, dan moest dit een deel der opvarenden als buit aan Skylla afstaan. Odysseus voer haar voorbij, ten strijde toegerust en bereid om met zijne wapenen den aanval van het monster afteweren. Toch moest hij zijne vermetelheid met den dood van zes zijner makkers bekoopen. John Flaxman: Scylla (1805)Volgens latere sagen was Skylla oorspronkelijk een schoon meisje geweest, òf eene der Nereïden, òf eene speelnoot van deze. De zeegod Glaukos was in liefde voor haar ontbrand (Zie Glaukos (1)), doch dit was de oorzaak van haar ongeluk; want de tooveres Kirke, die zelf ook liefde voor Glaukos had opgevat, mengde in het water, waarin zij zich baadde, tooverkruiden, die ten gevolge hadden, dat haar bovenlijf de gedaante van een meisje bleef behouden, maar het overige gedeelte van haar lichaam in een visch veranderd werd, terwijl haar buik omgord werd met vreeselijke hondenkoppen. Jacques Dumont, dit le Romain (1701 - 1781): Glaucus en Scylla (Troyes, Musée des beaux-arts.)Zelfs toen bleef zij nog zóó schoon,
dat Poseidon liefde voor haar opvatte. Diens gemalin echter, Amphitrite,
veranderde haar uit ijverzucht geheelenal in een afschuwelijk monster,
dat door de latere dichters steeds meer en meer schrikwekkend voorgesteld
werd, zoodat men ook haren staart in verschillende staarten splitste
en aan het uiteinde van ieder daarvan honden- of drakenkoppen plaatste.
Hare woonplaats had zij in de zeeëngte tusschen Sicilië en
Italië. Herakles doodde haar, omdat
zij eenige der runderen van Geryon, die
de held medevoerde (Zie Herakles.), geroofd had, doch Phorkys
maakte haar weder levend. Somtijds nam men het bestaan van meer dan
ééne Skylla aan, die dan geacht werden in de onderwereld
te wonen. Scylla knipt de purperen lok van het hoofd van haar vader.slaapZie Morpheus en Hypnos.
|