O : olympia - orchamosolympiaEen bijnaam van verschillende godinnen, vooral van Hera, die zoo genoemd werd, daar zij als koningin heerschte op den Olympos. Te Athene gaf men dien naam ook aan Gaia. Zie Gaia. olympiadesEen bijnaam der Muzen, die aldus genoemd werden, omdat zij het liefst haar verblijf hielden op den Olympos. olympios (olympius)Een bijnaam van Zeus, dien hij draagt als de beheerscher van den Olympos en omdat hij bijzonder groote vereering genoot in de Peloponnesische stad Olympia. olympos (olympus)Een hooge berg in Thessalië, volgens de Grieksche mythologie de woonplaats der goden. Ònder de verschillende bergen, die den naam van Olympos droegen, was deze thessalische niet slechts de meest bekende, maar ook de hoogste. De phantasie der Grieken maakte hem daarom tot het middelpunt der gansche aarde, die men zich als eene schijf voorstelde en plaatste op zijne heldere toppen, die meestal door de wolken voor het oog verborgen bleven, het verblijf der zalige goden. Zij woonden daar in prachtige paleizen, die op de verschillende toppen van den bergrug verstrooid lagen. De woning van Zeus lag op de bovenste spits, en onmiddellijk daarboven strekte zich het metalen gewelf des hemels uit, dat zich langzamerhand naar den rand der aarde, die rondom door den Okeanos bespoeld werd, nederboog en aan zijne einden op bergzuilen rustte. In zijn zenith of hoogste punt, juist boven den hoogsten top van den Olympos, had dit gewelf eene opening, waardoor de goden in de hoogere hemelstreken konden opklimmen. Toen de Aloiden in hunnen overmoed den onsterfelijken den oorlog aandeden, wilden zij de bergen Pelion en Ossa boven op den Olympos stapelen, teneinde deze opening te kunnen bereiken, om in den hemel doortedringen, en de gevluchte goden tot in hunne verborgenste schuilhoeken te vervolgen. Het bleef evenwel bij eene ijdele bedreiging. Van den top van den Olympos overzag Zeus de onmetelijke vlakte der aardschijf, van daar deed hij de wolken nederdalen en slingerde hij den bliksem en den donder op de aarde neder. In zijn paleis, dat evenals die der andere goden door Hephaistos was gebouwd, hadden alle vergaderingen der hemelbewoners plaats; de zoogenaamde twaalf groote goden vormden in dezen godenstaat als het ware eenen raad der oudsten; de overige goden werden slechts dan opgeroepen, wanneer algemeene samenkomsten noodzakelijk schenen. Hermes, Iris en Themis waren de herauten, die hun het tijdstip aankondigden, waarop zij te samen moesten komen. Zeus zelf leidde die vergaderingen en ontving de goden, die, voor zooverre zij niet op den Olympos aanwezig zijn, door de lucht, deels te voet met ontzaglijke schreden, deels in wagens, met de snelheid van den wind kwamen toesnellen. Gouden sandalen, eveneens door Hephaistos vervaardigd, gaven hun het vermogen, zich met de meeste snelheid te bewegen, evenals de gouden hoeven, die hij voor de paarden der goden gemaakt had, aan deze het vermogen gaven om met verbazende vlugheid over land en zee te vliegen. De loop dezer vergaderingen, zoowel als van de daarop volgende maaltijden, wordt door de oude dichters met de levendigste kleuren geschilderd: daarbij dragen zij de gebruiken en zeden, die in hunnen tijd heerschen, op de onsterfelijken over. Daarom ging het op den Olympos ook dikwijls even wild en onstuimig, en even dartel en vroolijk toe, als op de aarde, waar de zwakke stervelingen nu eens zwoegen en dan weêr zich vermaken. De op de toppen van den berg wonende goden verkregen van den berg zelven den naam van Olympiërs; ook de Muzen heetten somtijds Olympiades, omdat zij deze hoogten gaarne bezochten. Behalve de opening in het hoogste punt had het metalen hemelgewelf nog twee andere poorten, en wel ééne in het oosten, en ééne in het westen. Zij waren hoofdzakelijk voor den zonnegod Helios bestemd om daarvan gebruik te maken, wanneer hij uit den Okeanos moest opstijgen, en na het afleggen van zijne baan weder daarin wilde onderduiken. Later, toen de aardrijkskundige kennis der Grieken zich uitbreidde, en de thessalische berg nauwkeuriger door hen gekend werd, plaatste men de woning der Olympische goden ver boven de aarde in de grenzenlooze luchtruimte. ombrios (ombrius)D. i. "de regengod." Een bijnaam van Zeus, waaronder hij op verschillende plaatsen, b. v. op den Hymettos werd vereerd. omphaleEene koningin van Lydië, bij wie Herakles slavendiensten moest verrichten. (Zie Herakles.) Tijdens hij in haren dienst was, gaf zij hem vrijheid om deeltenemen aan den tocht der Argonauten. Later won hij hare liefde. Zij baarde hem twee zonen Lamos en Agelaos. oneiros (onirus)(1) De god van den droom, die zich in allerlei gedaanten kan veranderen om aan de menschen te verschijnen. Meestal worden er meerdere droomgoden aangenomen. Sommige zijn bedriegelijke droomen; deze komen door eene poort van ivoor; andere zijn ware droomen, zij komen door eene poort van hoorn. Meestal worden zij kinderen genoemd van den Nacht (Nyx) en broeders van den Slaap (Hypnos) en den Dood (Thanatos). De Romeinsche dichter Ovidius stelt hun aantal op duizend en noemt hen kinderen van den Slaap, in wiens paleis, dat in het verre Westen, het land der Kimmeriërs, gelegen is, zij wonen. De meest bekende onder hen is Morpheus. Zie aldaar. Picasso : De Droom (1932)(2) Volgens sommigen de naam van den zoon van Achilleus en Deïdameia. Zie echter Deïdameia. onkos (oncus)Een arkadische koning, onder wiens kudden Demeter zich, na zich in een paard veranderd te hebben, verborg om aan de vervolgingen van Poseidon te ontkomen. Poseidon volgde echter haar voorbeeld, mengde zich ook onder de kudden van Onkos en verwekte bij Demeter het paard Areion, en volgens sommigen ook eene dochter, wier naam alleen aan hen werd medegedeeld, die ingewijd waren in de Eleusinische mysteriën. Onkos kreeg het paard ten geschenke. Later werd dit het eigendom van Herakles en vervolgens van Adrastos. Zie Areion. opaliaEen feest gevierd ter eere der godin Ops. Zie Ops. opheltesZie Archemoros. ophionEen der oudste Titanen. Hij was gehuwd met de Okeanide Eurynome. Vóór Kronos heerschte hij over den Olympos en over de wereld, doch hij werd door Kronos, zij door Rheia verdrongen. Daarop stortten zij zich òf in de wateren van den Okeanos, òf zij werden in den Tartaros geworpen. ophiuchos (ophiuchus)D. i. "de
slangendrager", de naam van een sterrebeeld aan den
noordelijken sterrenhemel. Het stelt, naar men meent te
zien, eenen man voor, die eene slang, welke tusschen
zijne beenen ligt, bij den kop vasthoudt. Sommigen
verklaren dit sterrebeeld voor Asklepios,
dien Zeus met zijnen bliksem doodde (Zie
Asklepios.) en daarop onder de sterren plaatste. - Afbeeldingen van http://einstein.etc ophthalmitisEen bijnaam der godin Athena. Onder dien naam werd haar een tempel opgericht door den Spartaanschen wetgever Lykurgos, toen hij één zijner oogen verloren had, opdat zij hem het tweede zou behoeden en laten behouden. opsDe gade van Saturnus.
Zij werd ook wel Opis genoemd. Met haren gemaal
werd zij in diens oude heiligdom aan den voet van den
Kapitolijnschen heuvel vereerd. Haar feest, de Opalia, viel
oudtijds geheelenal samen met de Saturnalia,
doch na Caesars tijd werd het op eenen afzonderlijken
dag, den 19den December, gevierd. Zij is eene godin van
de vruchtbaarheid der aarde, en daarom nam men, wanneer
men haar aanriep, eene zittende houding aan en raakte met
de hand aan de aarde. Zij is het, die den rijken zegen
der vruchtbaarheid schenkt, evenals haar gemaal. Zij
wordt dan ook uitdrukkelijk vereerd als eene godin der
zaadvelden en van den oogst. Als zoodanig heet zij Consivia,
d. i. "de plantende". Onder dien naam had zij
een heiligdom, dat alleen door de Pontifices
(het hoogste priestercollege) en de Vestaalsche maagden
mocht betreden worden. Daarin werd haar in den oogsttijd,
op den 25sten Augustus, een dankoffer gebracht, dat den
naam droeg van Opeconsiva. - optimus maximusD. i. "de algoede en almachtige", een bijnaam van Iupiter, onder welken hij als het ideale hoofd van den Romeinschen staat werd vereerd. Zie Iupiter. orbonaEene godin, die òf de ziekte der blindheid verwekt, òf eene beschermster is der weezen, òf aangeroepen werd door ouders, die hunne kinderen verloren hadden en dier plaats wederom wenschten aangevuld te zien. orchamos (orchamus)De vader van Leukothoë. Zie aldaar.
|