I / J : iphikles - iulusiphikles (iphicles)(1) De zoon van Amphitryon
en Alkmene, de tweelingbroeder van Herakles,
één dag na den held geboren. (Zie Herakles.) Hij
begeleidde zijnen broeder op verschillende zijner tochten
en nam deel aan de Kalydonische
jacht. Bij zijne eerste
gade, Automedusa, had hij eenen zoon, Iolaos. (Zie
aldaar.) Later huwde hij de jongste dochter van Kreon.
(Zie Herakles.) Hij kwam om in den strijd tegen de Molioniden. iphimede / iphimedeia (iphimedea)De dochter van Triops en de gade van Aloeus. Zij werd bij Poseidon de moeder van Otos en Ephialtes. (Zie Aloeus.) Toen zij met hare dochter Pankratis door Tyrrheensche zeeroovers was gevangen genomen werd zij door hare zonen bevrijd. Haar graf en dat harer zonen werd, naar men beweerde, te Anthedon in Boiotië aangetroffen. iphis(1) Eene dochter van Ligdus
en Telethusa, twee arme menschen op Kreta. Ligdus
verklaarde aan zijne gade, dat zoo het kind, dat zij ter
wereld zou brengen, eene dochter was, hij het zou moeten
dooden, daar hij de middelen niet bezat om dochters
optevoeden. Toen nu Telethusa werkelijk een meisje
baarde, bedroog zij op raad der godin Isis haren
echtgenoot, voorgevende, dat zij aan eenen zoon het leven
had geschonken. Iphis werd als knaap opgevoed en toen zij
volwassen was, wilde haar vader haar uithuwelijken aan
een meisje Ianthe genaamd. Isis voorkwam de
ontdekking van het gepleegde bedrog door Iphis, die zoo
lang een jongeling geschenen had, werkelijk in een man te
veranderen. iphitos (iphitus)(1) De zoon van Eurytos, den
koning van Oichalia. Hij werd door Herakles op
verraderlijke wijze gedood. (Zie Herakles.) iphthimeDe dochter van den Spartaanschen koning Ikarios en derhalve de zuster van Penelope, de gade van Odysseus. Zij was gehuwd met Eumelos, een rijk man, die te Pherai woonde. Athena nam hare gedaante aan, toen zij tot Penelope kwam, om deze door eenen aangenamen droom te troosten. iraEene personificatie van den toorn. Zij was eene dochter van Aether en Tellus. ireneZie Eirene. irisOorspronkelijk eene godin der
natuur, eene personificatie van den regenboog. De
regenboog is alshetware de brug, die hemel en aarde
verbindt, en vandaar dat Iris geworden is de godin, die
de bevelen des hemels naar de aarde overbrengt. Zij heet
gewoonlijk eene dochter van den zeegod Thaumas en
de Okeanide Elektra. Dat zij de dochter van eenen zeegod
genoemd wordt, laat zich hieruit verklaren, dat bij de
Grieken de regenboog uit zee scheen optestijgen. In de
oudste tijden werd zij beschouwd als de bodin van alle
goden, hoewel Zeus en Hera die godheden waren, welke het meest van
hare diensten gebruik maakten; later was zij de dienares
van Hera alleen. Hare snelheid is verbazend; evenals de
hagel of de sneeuw, die uit de wolken nederstort, snelt
zij van het ééne uiteinde der wereld naar het andere,
ja zelfs tot op den diepsten bodem der zee en tot in de
diepten der onderwereld, om de bevelen der goden ten
uitvoer te brengen. Latere dichters gaven haar, om hare
groote snelheid te verklaren, gouden vleugels. Ook de
beeldende kunstenaars versierden daarmede hare beelden,
zoodat het moeilijk zou zijn haar te onderkennen van Nike (Zie
aldaar.), zoo Iris niet den herautstaf, den caduceus
(Zie Hermes.), in de hand droeg. Sommige van hare
beelden dragen ook wel eene kan in de hand, want zij was
het, zoo meende men, die het water aan de wolken
toevoerde. - iros (irus)(1) Een zoon van Aktor, de
vader van Eurytion en Eurydamas, die beiden aan
den Argonautentocht deelnamen. Peleus,
later de vader van Achilleus, had den broeder van Iros, Phokos
geheeten, gedood. Iros had hem echter daarvoor
vergiffenis geschonken en hem zelfs van de bloedschuld
gereinigd. Doch toen Peleus bij de Kalydonische jacht ook zijnen zoon Eurytion bij ongeluk
doodde, wilde hij van geene verzoening weten en nam de
hem ten zoenoffer aangeboden kudden runderen en schapen
niet aan. Op den raad van het orakel liet Peleus ze nu
vrij rondloopen. Het grootste gedeelte werd door eenen
wolf verscheurd, die tot straf hiervoor in steen
veranderd werd en langen tijd in die veranderde gedaante
bleef staan op de grenzen van Lokris en Phokis. ischysEen zoon van Elatos uit Arkadië, die van daar naar Thessalië trok. Hier won hij de liefde van Koronis, de dochter van den Thessalischen koning Phlegyas, die vroeger door Apollo bemind was en dezen weldra eenen zoon, Asklepios, zou baren. Apollo over de trouweloosheid van Koronis vertoornd, doodde haar zoowel als Ischys, of liet hen dooden door zijne zuster Artemis. Zijn nog niet geboren kind werd door den god gered. Zie Asklepios. isisEene egyptische godheid, die in sommige opzichten op verschillende mythen der Grieken eenen belangrijken invloed heeft uitgeoefend en wier dienst in de laatste tijden der Romeinsche republiek en onder het keizerrijk te Rome eene groote uitbreiding heeft gekregen. ismeneEene dochter van Oidipus en diens eigen moeder Iokaste. Volgens anderen heet hare moeder Euryganeia. Zie aldaar. ismenios (ismenius)(1) Een bijnaam van Apollo, die
aan de boiotische rivier Ismenos eenen tempel
had. isthmios (isthmius)Een bijnaam van Poseidon, die op den isthmus van Korinthe eenen beroemden tempel had en ter wiens eere aldaar de isthmische spelen werden gevierd. italusEen koning van de Oenotriërs of van de Siculi (oude italische volksstammen), naar wien Italië zijnen naam draagt. Volgens sommigen zou hij gesproten zijn uit eene verbintenis na den dood van Odysseus aangegaan door Telegonus, den zoon, dien deze bij Kirke verwekt had, en Penelope. Italus huwde Elektra, de dochter van koning Latinus en zij schonk hem eenen zoon met name Remus, die de stichter werd van Rome. Andere berichten evenwel schrijven het bouwen dier stad toe aan de dochter van Italus, Roma geheeten. Evenals in bijna alle verhalen omtrent de stichting van Rome heerscht ook in de legenden, die op Italus betrekking hebben eene groote verwarring. itylos (itylus)De zoon van Aëdon, die door zijne moeder werd gedood. Zie Aëdon. itysProcne doodt haar eigen kind. Uit Ovidius, Metamorphoses, ed. Johann Spreng, ill. Virgil Solis (Frankfurt-am-Main, 1563). (Afbeelding van : The Abraham Cowley Text and Image Archive)De mythe van Itys komt bijna geheel met die van Itylos overeen. Tereus, zijn vader, onteerde Philomela, de zuster zijner moeder Prokne. Hij sloot haar op en sneed haar de tong uit, doch Philomela wist door een kunstig weefsel aan hare zuster het bericht te doen toekomen van haar lijden. De beide zusters smeedden nu een plan van wraak, doodden Itys, den zoon van Tereus en Prokne en zetten diens gekookte ledematen den vader tot spijze voor. Nadat zij hem medegedeeld hadden, wat voor spijze zij hem hadden toebereid, vluchtten zij. Hij zette haar na met eene bijl en haalde haar in, doch toen hij op het punt was haar te treffen, veranderden de goden hem in eenen havik, Philomela in eene zwaluw en Prokne in eenen nachtegaal. Latere schrijvers keeren de rollen der beide zusters om, en in het gewone spraakgebruik heeft ook de nachtegaal den naam van Philomela behouden. iulusZie Ascanius.
|