BIJ PLATO'S PHAEDRUS

Crux in de tekst. - Ik faalde als tolk.
Een zoon van Schoklands poldervolk,
die steevast, uren voor òns uur,
bij dauw zijn vaders koeien molk,
vond een brillante conjectuur:
de strakke woorden schoten vuur.
Het opgetogen koor ving aan
een roffel op de bank te slaan.

En het wàs of wij daarginds hem zagen,
bij de Ilissus in het gras;
die Eroos in het hart bleef dragen,
die wist wat een efebe was,
en nooit één veder zou ontwijden
van wie de vleugels tracht te spreiden.
Die zelf onaangerand ontkwam
toen hij de bittere scheerling nam.

Ida Gerhardt.

Uit: De zomen van het licht.
Amsterdam, Athenaeum-Polak & Van Gennep, 1983.