Eurydice

EURYDICE

(Dit is de titel van een gedichtenbundel van Gerrit Achterberg, die in 1944 werd gepubliceerd. Hieronder volgen enige gedichten uit deze bundel, die in Kox' ogen een duidelijke verwijzing naar de antieke oudheid bevatten.)

ORPHEUS

De strenge grenzen van den dood
zijn overschreden zonder licht.

Ik heb gevoeld een vederlicht
weerstaan, dat in mij zonk als lood.

Ik buig het dode uit elkaar
en dieper gaat mijn wezen in
de verre staar, de bleke kim.

Achter mij sluiten zich als haar
verhindering en siddering.

Het laatst, elastische gebaar
der nu verlaten levensring.

MEDUSA

Ogen, die in mij rusten,
ben ik doel.
Aan het onderbewuste
onttrekken zij de resten
ziel en gevoel,
opdat zich gans en al
de leden zullen sluiten.
Maar ik kan nog niet buiten
dit laatst voedsel
voor vers en wil.

NARCISSUS

Ik heb mijn lichaam dubbel lief.
Het was uwe vertrouwde
in dingen, die geen naam behouden,
zó toegedekt en diep;
en die zich nu aan mijn besef
voordoen als ingebouwde
strelingen, niet meer opgehouden.
Ik heb mijn lichaam dubbel lief.

BRUIDSLIED

Bruid van den dood, gij zijt geschonken
aan handen, die u overheren
van eigen schaamteloosheid dronken.
Ik kan alleen nog samenzweren
met vuur en water, lucht en sterren,
die eenmaal in uw ogen blonken,
door ze tot lied te transformeren:
beeld van hun beeld, met u verzonken.

MOND

Ik sprak alleen tegen uw mond
en de werkelijkheid der tranen,
waarin hij te beven stond,
vol warm en zoet beamen.
Ik wil naar u toe onder den grond.
Ik wil niet langer verarmen.

DISTANTIE

Het donker, dat u dekt,
gaat zonder dood in verzen over.
Mijn leven ligt u tegenover,
zover het strekt.

Hoe zal nu in het huis de stilte zijn,
wachtende, wachtende als weleer,
op mij, op u, op onze wederkeer
en met dezelfde zekerzoete pijn.

VERSCHIJNING

Terwijl het regent tussen u en mij
is elke afstand bezig te vermind'ren.
Ieder figuur aanschouwt zijn overzij
zonder zich door de stof te laten hind'ren.

En vage sluiers nemen omtrek aan.
Een omgekeerde orde is op handen.
Ik zie uw ogen in de regen branden.
Om mijn gelaat liggen uw natte handen.
Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan.

Gerrit Achterberg.

Uit: Verzamelde gedichten.