Et in Arcadia tu

Geen dreiging maar een balsem
dat ook tussen acanthusblad en brem
uw schedel glimlacht.
Aan het meer waar ik
het laatst wil zijn, in een blauw ogenblik,
vind ik de bloesem van uw alsem
dus toch...
Kom dan, als ik nog ouder,
vermoeider ben en leg uw hand
mij op de schouder.
Ik ken geen schrik. Ik ken uw stem.





Uit: F.L. Bastet: “Catacomben – Een keuze uit de gedichten”
Uitg. Querido, Amsterdam, 1980