Et in Arcadia tu Geen dreiging maar een balsem dat ook tussen acanthusblad en brem uw schedel glimlacht. Aan het meer waar ik het laatst wil zijn, in een blauw ogenblik, vind ik de bloesem van uw alsem dus toch... Kom dan, als ik nog ouder, vermoeider ben en leg uw hand mij op de schouder. Ik ken geen schrik. Ik ken uw stem. Uit: F.L. Bastet: “Catacomben – Een keuze uit de gedichten” Uitg. Querido, Amsterdam, 1980