Nadat Rhea Silvia uit de gevangenis was bevrijd en Numitor in het koningschap was hersteld, besloten Romulus en Remus een nieuwe stad te stichten, omdat zij meenden, dat Alba Longa te klein was.
Na postquam volgt altijd een perfectumvorm; het Nederlands vereist een v.v.t.
Niet ver van Alba en vlakbij de plaats, waar zij door de wolvin waren gezoogd en door de herder Faustulus gevonden, vonden zij een geschikte streek: zeven heuvels op beide oevers van de Tiber zó, dat de rivier door het midden van de stad stroomde.
Maar inwoners ontbraken nog. Daarom verklaren zij de plaats (tot) vrijplaats, om overal vandaan mensen aan te lokken. En inderdaad stroomden uit alle streken jongemannen toe, die [of] schuldbewust waren of wegens een andere reden een toevluchtsoord zochten.
Het eerste 'aut' kun je in het Nederlands wel weglaten.
Met vereende krachten beginnen zij muren en huizen te bouwen. Toen sprong Remus, om zijn broer te bespotten, over de nog lage nieuwe muren, maar Romulus greep een houweel en verbrijzelde Remus´ hoofd, terwijl hij uitriep: "Zo vervolgens, die over mijn muren zal springen! / Zo zal het voortaan ieder vergaan, die over mijn muren zal springen!"
Na 'dum' volgt altijd een praesens, ook als de rest van de zin in imperf of perf staat.
Er is ook een ander verhaal: (aci) dat er een ruzie over het koningschap tussen de broers was, omdat niemand wist, welke broer het eerst geboren was, en dat is besloten, dat de goden zouden beslissen. Voor Remus kwam het voorteken eerst: zes gieren. Reeds wordt het voorteken bericht, wanneer het dubbele aantal zich aan Romulus laat zien. Opnieuw was de zaak twijfelachtig, wie van de twee door de goden als koning werd bestemd. Dan raken zij slaags en in het gevecht sneuvelde Remus. Zo is het begin van de Romeinse stad al opvallend door een broedermoord.

In Latijnse verhalende teksten is de afwisseling van tijden (praes - perf- weer praes - perf- imperf - praes - etc) heel normaal. Vaak dient het gebruik van het praesens om het verhaal levendiger en directer te maken. In zijn werkvertalingen volgt Kox dit Latijnse gebruik. Vandaar dat je in de bovenstaande vertaling tegenwoordige en verleden tijd door elkaar heen gebruikt ziet.