De Homerische Hymnen Homerische Apocrypha Levens van Homerus De Homerische Hymnen (Vertaald door Kox Kollum) Wanneer een rhapsode een voordracht ging geven van epische poëzie, was het de gewoonte om te beginnen met een hymne, gericht aan een god of godin. Zo begint ook Hesiodos' Theogonia met een hymne, en wel aan de Muzen. De Homerische hymnen zijn een verzameling van drieëndertig van zulke hymnen. De hymnen 2. aan Demeter, 3. aan Apollo, 4. aan Hermes, en 5. aan Aphrodite zijn vrij lang; de hymne aan Hermes is de langste met 580 regels. De hymnen 7. aan Dionysos en 19. aan Pan zijn een regel of vijftig. De overige hymnen zijn veel korter. De hymnen worden 'Homerisch' genoemd, maar zijn waarschijnlijk niet het werk van Homerus. Ze zijn gemaakt tussen 650 en 400 voor Chr. De rhapsoden zetten de traditie van Homerus voort, de Homeridae beschouwden zichzelf als de kinderen van Homerus, en op Homerus wordt alle epische dichtkunst teruggevoerd. Het is trouwens niet zeker of Homerus als individu echt bestaan heeft: misschien zijn de Ilias en de Odyssee ook wel het product van een lange traditie. De hymnen: 1. Aan Dionysos. 2. Aan Demeter. 3. Aan Apollo. 4. Aan Hermes. 5. Aan Aphrodite. 6. Aan Aphrodite. 7. Aan Dionysos. 8. Aan Ares. 9. Aan Artemis. 10. Aan Aphrodite. 11. Aan Athena. 12. Aan Hera. 13. Aan Demeter. 14. Aan de Moeder van de Goden. 15. Aan Herakles. 16. Aan Asklepios. 17. Aan de Dioscuren. 18. Aan Hermes. 19. Aan Pan. 20. Aan Hephaistos. 21. Aan Apollo. 22. Aan Poseidon. 23. Aan Zeus. 24. Aan Hestia. 25. Aan de Muzen en Apollo. 26. Aan Dionysos. 27. Aan Artemis. 28. Aan Athena. 29. Aan Hestia. 30. Aan de Aarde. 31. Aan Helios (de Zon). 32. Aan Selene (de Maan). 33. Aan de Dioscuren. En tenslotte een fragment. Kox heeft de volgende boeken geraadpleegd Martin L. West, Homeric Hymns, Homeric Apocrypha, Lives of Homer. Harvard University Press, 2003 (een Loeb-editie). Thomas W. Allen, Homeri Opera, Tomus V OCT, 1912, reprint 1969. (Vergelijk Theokritos Idylle 22.)