Actaeon heeft de hele ochtend heerlijk op hazen en herten gejaagd. 's Middags dwaalt hij door het bos.
Opeens hoort hij stemmen, gelach, het geplas van water. Nieuwsgierig gaat hij op het geluid af en kijkt door de struiken.
Hee, blote vrouwen ...
Voordat hij van zijn verbazing is bekomen, wordt hij ontdekt. Het is Artemis ( Diana ), die met haar vriendinnen aan het baden is.
Als de vriendinnen Actaeon zien, gillen ze en duiken weg. Artemis bloost, eerst van schaamte, dan van woede. Zij spat water naar Actaeon op en vervloekt hem :
"Probeer jij maar eens te vertellen wat je hebt gezien !!"
Actaeon gaat er als een haas vandoor ... neen, niet als een haas. Hij is zelf verbaasd over zijn snelheid. Pas als hij ver weg is en tot rust komt, ziet hij zichzelf, in een plas gespiegeld : hij is in een hert veranderd.
Wat een schrik, wat een ramp!
En in de verte hoort hij zijn honden blaffen ...

Zijn einde is te gruwelijk voor woorden ...